سوژه از: احمدیان
در درِ (بابِ، قسمتِ) سی و چهارم از کتاب زرتشتی صد در بندهش چند حکم شگفت آمده است:

یک) وجوب ازدواج دختر تا دوازده سالگی،
دو) اعدام زنی که چهار بار به شوهرش بگوید: «تو را نمی خواهم و زن تو نباشم» و تا یک شبانه روز بر این حرف خود باشد،
سه) حق خرجی نداشتن زنی که از شوهرش فرمانبری نکند،
چهار) در حد فرزندی رسیدن زن نزد شوهر اگر پوشیده، کم سخن و فرزند پسر بیشتر بزاید،
پنج) اعدام پسری که سه بار در برابر پدر، جواب دهد و از او فرمان نبرد.

در صد در بندهش آمده است:
«و اندر دین پیداست که دختر تا نه ساله نشود بشوهر نباید دادن و نامزد کسی نباید کردن و تا دوازده سال شود پس بشوهر باید دادن چه گناه باشد.
و هر زنی که چهار بار گوید بشوهر خویش من ترا نخواهم و زن تو نباشم یک شبانروز هم برین سخن باشد مرگرزان دوزخی باشد.
هر زنی که فرمان شوهر نبرد آنچه شوهر فرماید نکند او را بدان شوهر هیچ حقی و بهره نرسد که خواهد اگر نان و نفقه ندهد گناهش نباشد.
و چون زن مستور و کم سخن باشد فرزند نرینه بیشتر زاید باید که شوهر او را ماننده فرزند دارد و هیچ فرقی نباشد.
و چون پسر سه بار جواب پدر باز دهد و فرمان پدر نبرد مرگرزان باشد کشتن واجب بود بدین».

منبع: صد در بندهش، ص 101 ـ 102، درِ 34.

دیدگاه اسلام در مورد احکام فوق
یک) ازدواج بر هیچ پسر و دختری در هیچ سن و سالی واجب نیست مگر بخاطر مجرد ماندن به گناه بیفتد.
دو) اینکه زن به شوهرش بگوید: «تو را نمی خواهم و زن تو نباشم» اگر ناحق باشد و قصد او نهی از منکر نباشد، کاری ناشایست کرده اما بهیچ وجه حکم اعدام ندارد.
سه) زن موظف نیست از هرجهت تحت فرمان شوهر باشد.
چهار) زنی که پسر بیشتری زاییده بهتر از زنی نیست که دختر زاییده.
پنج) کسی که با نافرمانی از پدر سبب آزار پدر می شود، گناه کرده اما منجر به اعدام پسر نمی شود.

صد در بندهش ص 101 ـ در 34

صد در بندهش ص 102 ـ ادامه در 34

شناسنامه صد در نثر و صد در بندهش